Haar hand zoekt in het krakende zakje en vindt nog een hap. Was ik hier maar nooit gaan zitten. Krrk. Grmgrm. Nog een hap. We zijn net door de douane op Schiphol en ploffen neer op de felgroene krukjes bij de glijbaan waar onze twee kinderen kunnen spelen.
De mond van de vrouw waar ik naar kijk, is groot en staat wijd open, een beetje schuin naar boven gericht. Want er komt nog een hap. Ze heeft lange vingers waarmee ze de walnoten op een afstandje naar binnen mikt. De noten raken eerst haar tanden, dan volgt de eerste hap. Als een mokerslag bijt ze de noot doormidden en vervolgens vermaalt ze het met een schurend geluid tot een papje. De volgende hand komt er al aan, nog voordat ze de vorige heeft doorgeslikt.
‘Onze Elias blokkeert de glijbaan, kijk maar’, zegt ze tegen haar man. Er vallen wat stukjes noot uit haar mond, die landen op de felgroene krukjes.
‘Ach, dan moeten die andere kinderen maar door hem heen glijden.’ Hij neemt nog een slok van zijn biertje en pakt een zakje met komkommer, wortel en bleekselderij. Oh, nee, denk ik bij mezelf…
Gevoelig voor geluiden
Sinds ik het me kan herinneren, ben ik gevoelig voor eetgeluiden. Medepassagiers in de trein die yoghurt slurpen of een appel aanvallen alsof ‘ie eerst nog doodgebeten moet worden. Collega’s die een knapperige salade lunchen tijdens een vergadering, waarbij de helft uit hun mond valt en de dressing op hun kin achterblijft.
Ik herinner me een lange meeting die ook nog eens uitliep. De lunch wachtte al op ons op een kar bij de deur. ‘Als jij dit even allemaal opschrijft dan beginnen we alvast met de lunch’ zei een collega tegen mij. Ik keek haar verschrikt aan. Als ik uitgeput ben door een drie uur durende meeting, zelf trek heb én collega’s om me heen gaan alvast eten, dan krijg ik kortsluiting en weet ik niet meer wat ik moet opschrijven. Mijn blik zei blijkbaar genoeg want ze bleef geduldig staan.
Vluchten
Mijn gevoeligheid beperkt zich overigens niet tot eetgeluiden. Ik stoor me aan bijna alle geluiden waar ik geen controle over heb. Zo ook muziek in winkels of nog erger, in het hele winkelcentrum zodat je er niet aan kunt ontsnappen. Zodra ik het hoor kan ik het niet meer ‘niet horen’. Laatst liep ik in een supermarkt en vergat spontaan mijn boodschappenlijstje. Het enige wat ik wilde was vluchten voor George Baker en zijn Una paloma blanca, en wegzinken in mijn rijke binnenwereld.
Mijn coaching bij HSP & WERK
Tijdens mijn samenwerking met HSP & WERK leerde ik over de verschillende vormen van gevoeligheid. Dat zijn bijvoorbeeld fysieke prikkels, of emotionele prikkels in nieuwe of sociale situaties. Mijn sensitiviteit voor geluid is kraakhelder goed ontwikkeld. Net als die voor andere fysieke prikkels zoals fel licht en geur. Dit betekent overigens ook dat ik spontaan erg kan genieten van een goede stemming, de muziek aanzet en je mij dansend op tafel vindt!
Fysieke en emotionele prikkels
Qua emotionele prikkels zijn het voor mij: stemming, sfeer en de verwachtingen van anderen. Deze voel ik scherp aan en mijn hele lijf reageert erop. Ik denk dat ik daarom graag alleen werk. Zo kan ik grotendeels zelf bepalen.
In nieuwe situaties merk ik kleine veranderingen in uiterlijk op en kan ik het moeilijk accepteren wanneer de plannen wijzigen. Door meerdere agile transformaties te hebben meegemaakt op werk, heb ik verandering van plannen wel leren waarderen. Erin meegaan verkoop ik aan mezelf als het hebben van een ‘groei mindset’ tegenover een ‘fixed mindset’. Het nieuwe plan moet natuurlijk wel beter of leuker zijn, maar soms weet je dat pas als je het ervaart. Soms door de weerstand heen dus.
Sociale situaties als HSP
In sociale situaties presteer ik slechter als er op me wordt gelet, heb ik graag aandacht terwijl me dat ook uitput, en prik ik door onecht gedrag heen. Dat laatste is soms frustrerend. Het lijkt alsof iemand je voor de gek houdt wanneer degene niet oprecht is. Maar ik heb geleerd dat zij soms zichzelf óók voor de gek houden. Zoals een mede-HSP tegen me zei: ‘soms is iemand zelf nog niet klaar voor de waarheid en heeft zijn redenen om nu niet open en eerlijk te zijn hierover’. Een andere keer is het juist mooi als ik ergens doorheen kan prikken, zodat de ander een stap verder kan komen.
In mijn ooghoeken zie ik dat de vrouw met de walnoten opstaat. Gelukkig. Niet alleen het kraken stopt maar ook de ophef bij de glijbaan, want ze tilt haar zoontje eraf. Tijd voor zijn tussendoortje en de hoogste tijd voor mij om te verplaatsen. Nu ik weet dat al die gevoeligheden bij mij horen, accepteer ik het en zoek een alternatief. Soms is dat weglopen en andere momenten mijn oordopjes met witte ruis. Dat mag van mij wél hard.
~ Juliette
Juliette is hoogsensitief en hoogbegaafd en deelt regelmatig een ervaring uit haar eigen leven. Ze heeft het HSP & WERK Sensitief Leiderschapstraject bij ons gevolgd en weet hoe te sturen op de balans tussen over- en onderprikkeling.
Welke fysieke en emotionele gevoeligheden herken jij bij jezelf? Wanneer heb je er last van? En wanneer zet je je juist in ten gunste van jezelf? HSP zien wij als een algemeen begrip met ontzettend veel nuances en specifieke gevoeligheden. Het is enorm behulpzaam om je eigen persoonlijke HSP profiel te kennen en deze te gaan verweven in je leven. Kijk bijvoorbeeld eens naar ons programma Sensitief Sterk in je Werk. En voel je vrij om met ons kennis te maken.
